Zabudowania Ośrodka znajdują się, co prawda, w niewielkiej odległości od centrum Zatora (rynek i przystanek PKS ok. 650  m od Ośrodka; najbliższy sklep ok 50 m), jednakże ul. Jana Pawła II to ulica cicha i spokojna, dzięki czemu można zachować intymność otoczenia.

Cała działka, na której postawiony jest dom, zlokalizowana jest na terenie płaskim, co ułatwia przemieszczanie się zarówno mieszkańcom DPS, jak i tymczasowo przybywającym tu pacjentom ZOL, z których większość cierpi na niesprawność ruchową.

W przydomowym ogrodzie ustawione zostały dwie altanki oraz liczne ławeczki, stoliki, huśtawki, co sprawia, że w ciepłe dni ogród staje się dodatkowym, acz urokliwym miejscem spotkań, terapii i rekreacji.

Nie ma żadnych przeszkód architektonicznych, a jest wiele ułatwień (podjazdy i platforma wewnątrz budynku). Dodatkowym ułatwieniem są wybrukowane ścieżki prowadzące do wszystkich zakątków ogrodu, dzięki którym nawet fakt poruszania się przy pomocy wózka inwalidzkiego nie stanowi większego utrudnienia.

Taka lokalizacja sprawia, że dostęp do Domu mają wszyscy, którzy chcą pomagać i pracować z mieszkańcami naszego domu. Sami zaś mieszkańcy mają możliwość spokojnego spaceru, udania się w towarzystwie opiekunów na zakupy do centrum miasta, czy spotkań z przedstawicielami społeczności lokalnej.

Miasto Zator położone jest mniej więcej 50 km od Krakowa, Bielska-Białej i Katowic. Należy do powiatu oświęcimskiego (od Oświęcimia dzieli je 17 km), choć nieco bliżej jest do Wadowic (15 km).
Obecnie Zator liczy niespełna 4 tys. miszkańców. Jest znany z hodowli ryb, zwłaszcza karpia królewskiego. Stolica Doliny Karpia.

W Zatorze można zobaczyć:

Kościół parafialny

pw. św. Wojciecha i św. Jerzego z 1393. Gotycki z elementami neogotyku. Kilkukrotnie restaurowany, ostatnio w latach 1959-1973 z częściową przebudową wnętrza. Wewnątrz kościoła liczne pamiątki. Obok kościoła grobowiec księżnej Apolonii Poniatowskiej, właścicielki dóbr zatorskich w XVIII/XIX w. W krypcie pod kościołem spoczywają kolatorzy zatorskiej świątyni m.in. Anna z Tyszkiewiczów Potocka-Wąsowiczowa i jej mąż gen. St. Wąsowicz, adiutant Napoleona I oraz Maurycy i Ludwika Potoccy. Wewnątrz kościoła neogotycki ołtarz z obrazem Matki Boskiej Śnieżnej.

Zamek
pierwotnie o cechach obronnych, książęcy z 1445. W późniejszym okresie przebudowany na rezydencję magnacką. Gruntownie odrestaurowany przez Potockich w 1836 wg projektu F. M. Lanciego, następnie po wojnie w latach 1960-1970. Sale na parterze udostępnione zwiedzającym.

Kompleksy stawów rybnych o średniowiecznej genezie.

Aleja lipowa - pomnik przyrody.

Park z XIX w.

W odległości 500 m znajduje się również Zatorski Park Rozrywki.